ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

ΕΠΙ Τῼ ΑΓΙῼ ΠΑΣΧᾼ

  Παιδιά μου εὐλογημένα,

  Οἱ χαρμόσυνες κωδονοκρουσίες ἐξαγγέλουν καί ἐφέτος, μέσα σ᾿ αὐτήν τήν ἀνοιξιάτικη μυροβόλο νύκτα, τήν τῆς «Ἀναστάσεως ημέρα». Καί μᾶς προτρέπουν˙ «λαμπρυνθῶμεν λαοί», διότι «Πάσχα Κυρίου Πάσχα». Ὁ Παθών καί Σταυρωθείς καί Ταφείς Κύριος «προῆλθεν ἐκ τοῦ μνήματος ὡς Νυμφίος». Ἡ Ζωή «ἐκ τοῦ τάφου ἀνέτειλε» καί ἔκτοτε «ζωή πολιτεύεται». Ὁλόκληρο τό οἰκοδόμημα τῆς Πίστεώς μας, ὅπως διακηρύσσει ὁ οὐρανοβάμων Ἀπόστολος Παῦλος, θεμελιώνεται καί στηρίζεται στήν βεβαιότητα, ὅτι «Ἀνέστη Χριστός ἐκ νεκρῶν λύσας θανάτου τά δεσμά».

  Μπροστά στόν τάφο τοῦ Χριστοῦ, στό κενό θεοδέγμον μνημεῖο, οἱ Μυροφόρες γυναῖκες καί οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι ἔμειναν ἔκθαμβοι ἀπό τήν θεία φωτοφανεία καί φωτοχυσία. Εὐηγγελίσθησαν τό «φαιδρόν τῆς Ἀναστάσεως κήρυγμα» ἀπό τούς λευχειμονοῦντες Ἀγγέλους. Ἀξιώθησαν νά δοῦν τόν Ἀναστάντα καί νά λάβουν σάν ἀναστάσιμο δῶρο τήν χαρά καί τήν εἰρήνη πού χαρίζει σέ ὅσους τόν ἀγαποῦν. Συνοδοιπόρησαν μαζί Του «πρός Ἐμμαούς», συνέφαγαν καί Τόν ἀνεγνώρισαν «ἐν τῇ κλάσει τοῦ ἄρτου». Ἔτσι ἀπέκτησαν τήν ἀκράδαντη βεβαιότητα, ὅτι «Χριστός Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, θανάτῳ θάνατον πατήσας». Καί αὐτή ἡ βεβαιότητα ἔγινε ὁ ἐπινίκιος ὕμνος, τόν ὁποῖον «ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ» ψάλλομε, ἐκφράζοντας τήν χαρά μας καί τήν διψαλαία ἐπιθυμία μας νά βιώσουμε καί ἐμεῖς τήν «ὄντως ζωήν, ἐφ᾿ ὅσον «Ἀνέστη Χριστός καί νεκρός οὐδείς ἐπί μνήματος».

  Βεβαίως, ἡ βιολογική ζωή τερματίζεται μέ τόν θάνατο. Ὅμως, σάν Χριστιανοί ἀντικρίζουμε τόν θάνατο μέ θάρρος, ὄχι μέ φόβο καί ἀνασφάλεια, διότι ὁ θάνατος τοῦ Σωτῆρος «ἀθανασίας γέγονε πρόξενος», ἐφ᾿ ὅσον διά τῆς Ἀναστάσεώς Του «ἐδωρίσατο ἡμῖν τήν αἰώνιον ζωήν».

  Ἄλλον θάνατο πρέπει νά φοβούμεθα˙ τόν πνευματικό. Αὐτόν πού προέρχεται ἀπό τήν ἀπομάκρυνση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό. Διότι αὐτή ἡ ἀποξένωσις δημιουργεῖ τήν ψευδαίσθηση, πώς ὅ,τι θεωροῦμε ἐμεῖς ὀρθό εἶναι πράγματι ὀρθό, ἔστω καί ἄν εἶναι ἀντίθετο πρός τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Γι᾿ αὐτό στίς ἡμέρες μας παρατηροῦνται πρό Χριστοῦ φαινόμενα ἐκμαυλισμοῦ τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου καί θεσμοθετήσεως, μέ ἀνίερα νομοθετήματα, ἀμοραλιστικῶν ἀρχῶν καί ἰδανικῶν, πού καταβαραθρώνουν τήν ἀνθρωπίνη ἀξία καί νεκρώνουν πνευματικά τήν ψυχή αὐτῶν πού τά ἀποδέχονται. Σέ ὅσους, ὅμως βυθίζονται στό τέλμα αὐτό ἡ Ἐκκλησία «στεντορείᾳ τῇ φωνῇ» φωνάζει «Χριστός Ἀνέστη».

  Τό μήνυμα αὐτό τῆς Αναστάσεως εἶναι μήνυμα ἐλευθερίας, χαρᾶς, ἐλπίδος, εἰρήνης καί καταλλαγῆς. Μήνυμα ζωῆς ἀληθινῆς καί προοπτικῆς γιά τό αἰώνιο μέλλον μας. Ἀρκεῖ, βεβαίως, νά ἐπανεντάξουμε τήν ζωή μας στήν τροχιά τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ.

  Παιδιά μου ἀγαπητά καί εὐλογημένα,

 Ἄς δοξολογήσουμε τόν χορηγό τῆς ζωῆς, τόν Ἀναστάντα Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό. Καί ἄς Τον παρακαλέσουμε νά καταυγάζῃ μέ τό φῶς τῆς Ἀναστάσεώς Του τίς καρδιές μας, νά διαλύσῃ τό ἔρεβος τοῦ σκότους τῆς ἁμαρτίας τοῦ κόσμου τούτου καί νά μᾶς βεβαιώσῃ ἐσωτερικά, ὅτι ἡ ἀληθινή ζωή καί χαρά εἶναι μόνον κοντά Του.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Μέ θερμές πατρικές εὐχές καί πολλή ἀγάπη

Ὁ Πνευματικός Σας Πατέρας καί Ἐπίσκοπος 

†  Ὁ Γλυφάδας,

Ἑλληνικοῦ, Βούλας, Βουλιαγμένης καί Βάρης

ΑΝΤΩΝΙΟΣ

ὑπέρ πάντων ὑμῶν τοῦ Ἀναστάντος ἐκ τάφου δεόμενος