Κύριε καί Θεέ τοῦ ἐλέους, ὁ πάσης ἀγαθότητος χορηγός, ὁ τῷ Σῷ κράτει συνέχων πᾶσαν τήν κτίσιν, ὅτι πάντα Σοί ὑποτέτακται, ἔπιδε ἐφ̉ ἡμᾶς τούς ἀθλίους δούλους Σου, ὅτι δεινῶς ὑπό σφοδρῶν πυρκαϊῶν κατατρυχόμεθα. Ὑπό τοῦ λαύρου πυρός, συνεργούντων σφοδρῶν ἀνέμων, δάση κατακαίονται, οἰκίαι ἐμπίπρανται, ἄνθρωποι κινδυνεύουν ἕως θανάτου, ζῶά τε καί πτηνά ἀφανίζονται καί ἡ ὑπό Σοῦ δημιουργηθεῖσα φύσις πυρίκαυστος, ἀθλία καί μεμαυρισμένη ἐγένετο. Πᾶσα δέ ἡμετέρα προσπάθεια πρός κατάσβεσίν των εἰς τό κενόν καταπίπτει.
Διό, ἀπιδόντες τῶν ἡμετέρων δυνατοτήτων, ἐν πολλῇ ταπεινώσει πρός Σέ καταφεύγομεν. Βεβαίως οἴδαμεν, ὅτι, ὅλως ταῖς ἁμαρτίαις γενόμενοι, οὐ δυνάμεθα, πρός Σέ τόν μόνον ἀναμάρτητον ἀτενίζειν· ἀλλ̉ ἀπεγνωσμένοι ὄντες καί γινώσκοντες, ὅτι τήν πνοήν πάντων τῶν ζώντων Σύ μόνον ἔχεις, ἱκετικῶς βοῶμέν Σοι· Δέσποτα Πανάγαθε, δέξαι τήν τεταπεινωμένην ἡμῶν δέησιν· δέξαι τάς ἐκ βάθους καρδίας, ὡς δίκην καπνοῦ πυκνοῦ, ἀναπεμπομένας Σοι κραυγάς ἡμῶν· στῆσον τό δρέπανον τῶν φλογῶν, τῶν ἐπεγειρομένων κατά τῶν δούλων Σου, ὥστε μή καθ᾽ ἡμῶν προβῆναι ἔτι· ἐξελοῦ ἡμᾶς ἀπό ταύτης τῆς δεινῆς συμφορᾶς· σβέσον τάς πυρκαϊάς, βοήθησον δέ καί ἐνίσχυσον πάντας ὅσους ἡρωϊκῶς καί θυσιαστικῶς ἀγωνίζονται παντί τρόπῳ διά τήν κατάσβεσίν των.
Ὅπως καί δι̉ ἡμῶν, τῶν Σῶν ἀχρείων δούλων, δοξάζηται, καί ἐπί τῇ εὐεργεσίᾳ ταύτῃ, τό πανάγιον Ὄνομά Σου, τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.