Ο Νίτσε έλεγε ότι «ο Θεός είναι νεκρός». Όμως, πριν αυτοκτονήσει βροντοφώναξε: «κοκκινίστε για μένα. Ίσως σας έχω απατήσει… Μην εγκαταλείπετε ποτέ την ιδέα του Θεού… Εγώ την έχω αρνηθεί… Θα βουλιάζω μέσα στο βάθος των παθών μου… Το χειρότερο είναι που δεν καταλαβαίνω πια, για ποιο σκοπό ζω…».
Η επί 40 χρόνια άθεη μεγάλη δημοσιογράφος Γκρέτα Πάλμερ αναζητώντας την αλήθεια έγινε Χριστιανή πιστεύοντας ότι:
«…η αξία του ανθρώπου, η αγωγή της νέας γενιάς, η κοινωνική συνείδηση, ξεπηδούν από τον Χριστιανισμό».
Ο Άγγλος μυθιστοριογράφος-δημοσιογράφος Beverley Nichols έκανε πλούσια κοσμική ζωή προσπαθώντας να γεμίσει τα κενά της ανικανοποίητης ψυχής του,
χωρίς να βρίσκει την ευτυχία, ώσπου έξω από την σκοτεινιά της αθεΐας βρίσκει τον Θεό που δημιούργησε τον κόσμο.
Πίστεψε και αφοσιώθηκε στη μελέτη και τις αρχές της Χριστιανικής αλήθειας. !
Ο Τόμας Μέρτον μισούσε τον Θεό, πίστευε στον Κομμουνισμό, διάβαζε ψυχανάλυση και Φρόιντ.
Ήρθε η στιγμή όμως που τα απέρριψε όλα και έγινε θερμός κήρυκας του Θεού.
Ο Ερρίκος Χάϊνε, Γερμανός ποιητής, δοκίμασε κάθε μορφή αμαρτίας, αρνούμενος κάθε πίστη, κινούμενος κατά των Χριστιανών χωρίς να τον ικανοποιεί τίποτα.
Ώσπου βρίσκει τον Θεό στην Αγία Γραφή: «όποιος έχασε τον Θεό μπορεί να τον βρεί στο βιβλίο αυτό»!
Η Γεωργία Σάνδη έζησε την αθεΐα σε προχωρημένη μορφή.
Όμως, επέστρεψε στον Θεό:
«Ας γυρίσουμε πίσω στο Θεό γιατί μακριά Του περιπλανιόμαστε στα τάρταρα».
O Leon Bloy που τα αισθήματά του ήταν εναντίον του Θεού, έγινε λάτρης, φίλος και ιεραπόστολος του Θεού!
O Εβραίος άθεος Max Zacob που τον θεωρούσαν ως τον πιο χαρούμενο άνθρωπο στον κόσμο, κατέληξε στο…
«Είμαι με τον Θεό». !
Ο άθεος αγνωστικιστής Antre Malraux, καταλήγει μελλοθάνατος σε φυλακή της Γκεστάπο όπου ζητεί να διαβάσει το Ευαγγέλιο!
Ο Cyril Joad επέστρεψε στην Εκκλησία.
Ότι διάβαζε ήταν η Καινή Διαθήκη.
Ο Ζαν Πωλ Σαρτρ διάσημος Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας, περιφρονώντας καί απορρίπτοντας τον Χριστιανισμό στρέφει κυρίως τους νέους ανθρώπους προς έναν καταθλιπτικό υπαρξισμό.
Όμως μετανοεί:
«Ο άθεος είναι ένας καθημερινός αναζητητής του Θεού».
Ο Νίκος Καζαντζάκης ενώ ειρωνεύεται, βρίζει και παραδέχεται ότι δεν πιστεύει σε τίποτα,
συγχρόνως όλο γύρω από τον Θεό και τον Χριστιανισμό περιστρέφεται και στο τέλος των εγγράφων του γράφει:
«Ο Θεός μαζί σας»!
Ο καθηγητής Ρήγας Νικολαΐδης που υπηρέτησε την αθεΐα, πίστεψε ότι:
«στο Θείο δράμα και την επακολουθήσασα Ανάσταση του Κυρίου βρίσκεται η αλήθεια της ζωής»!
Ο Βολταίρος πρώην άθεος, μέγας άπιστος, πίστεψε αποστομώνοντας τους υλιστές!
Ο άθεος Ντιτερό:
«Το μάτι και το φτερό μιας πεταλούδας είναι αρκετά για να συντρίψουν έναν άπιστο»!
Ο Δαρβίνος που στα τέλη της ζωής του διάβαζε μόνο την Αγία Γραφή και ιδίως τις επιστολές Απ. Παύλου, έλεγε:
«Την μεγάλη λογική σειρά των γεγονότων με κανένα τρόπο δεν μπορεί να δεχθεί το πνεύμα μας σαν αποτέλεσμα τυφλής τύχης».
Οι διανοητές Πασκάλ, Νεύτων, Κοπέρνικος, Παστέρ, Μαξ Πλάνκ ομολογούσαν την πίστη τους στον Θεό και υποκλίνονταν μπροστά στο πιο πολυδιαβασμένο βιβλίο στον κόσμο, την Αγία Γραφή.
Ο άθεος J. Rostand:
«Τι είναι ο χωρίς Θεό άνθρωπος;
Ένας κόκκος άμμου χαμένος μέσα στο αχανές σύμπαν.
Ποιος ενδιαφέρεται γι’ αυτόν; Κανένας…».
Ο Βασκώ:
«Είναι βέβαιο και αποδεδειγμένο από την πείρα ότι οι μικροφιλόσοφοι μετακινούνται στην αθεΐα,
αλλά οι μεγάλοι φιλόσοφοι οδηγούνται στη θρησκεία».
Ο Εβραίος Αϊνστάιν:
«αισθάνομαι μεγάλη συγκίνηση και θαυμασμό για την Εκκλησία, επειδή αυτή είχε το θάρρος καί την επιμονή να υπερασπίζει την αλήθεια του πνεύματος και την ηθική ελευθερία.
Είμαι αναγκασμένος να ομολογήσω ότι εκείνο που άλλοτε καταφρονούσα, το εκτιμώ τώρα χωρίς καμία επιφύλαξη».
Ο Μιχαήλ Λομονοσώφ, πατέρας της Ρωσικής επιστήμης:
«Ο Δημιουργός έδωσε στο ανθρώπινο γένος δύο βιβλία.
Το πρώτο είναι ο ορατός κόσμος που δημιούργησε, ώστε ο άνθρωπος βλέποντας το μέγεθος, το κάλλος και την αρμονία των πλασμάτων, να ομολογεί τη θεία παντοδυναμία.
Το δεύτερο βιβλίο είναι η Αγία Γραφή.
Σ’ αυτήν δείχθηκε η συγκατάβαση του Θεού για τη σωτηρία μας…».
Ο Μίλλιγκαν, ο μεγαλύτερος φυσικός των ΗΠΑ, έλεγε ότι εάν θα ήθελε να περιγράψει με λίγα λόγια την κοσμογονία,
θα αντέγραφε πιστώς το πρώτο κεφάλαιο της Γενέσεως του Μωϋσή.

Στη Ρωσία και τις άλλες κομουνιστικές χώρες όπου απαγορευόταν η κυκλοφορία της Αγίας Γραφής, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν και θανατώθηκαν πολλοί άνθρωποι
καί αν κανείς έκανε τον σταυρό του φυλακιζόταν για 15 χρόνια,
εκεί κάποια στιγμή τα αγάλματα των Στάλιν, Χότζα κ.α. λιώθηκαν στα χυτήρια.
Ο αρχηγός της Ρωσικής αστυνομίας Μπερία, πέθανε στη φυλακή κρατώντας την Αγία Γραφή.
Η Σβετλάνα, κόρη του άθεου Στάλιν που τα θύματα των «θεωριών» του υπολογίζονται σε 66 εκατομμύρια ανθρώπους(!!!) λέει:
«…είναι αδύνατο να ζεί κανείς χωρίς να έχει στην καρδιά του τον Θεό».

Ο Kastler αρνητής του Θεού:
«Στην αρχαία Ελλάδα, που έδωσε τα φώτα του πολιτισμού σ’ όλο τον κόσμο και έχτισε Παρθενώνες και άλλα ιερά,
ακόμη και ‘‘αγνώστω Θεώ’’ στην Ακρόπολη των Αθηνών,
με πίστη στους Θεούς, την έκφραση αυτή –έστω και με λάθος τρόπο- της βεβαιότητος ύπαρξης δυνάμεων δημιουργίας και λειτουργίας της κτίσης, ένας και μοναδικός άθεος ήταν:
ο Διαγόρας ο Μιλήσιος.
Κι αυτός χωρίς να έχει αποδείξεις…
Οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες καί η αριστοκρατία της Ρώμης ήταν άθεοι στη ζωή τους και μηδενιστές και έτσι ζητούσαν ικανοποίηση στην στείρα φιλοσοφία,
στις διαστροφές, στη γαστριμαργία, στα βάρβαρα θεάματα και στην αισχρότητα…».

Ο Αριστοτέλης ομολογούσε:
«Ο Θεός είναι το πρώτον κινούν ακίνητον… έχει ζωή καί αιωνιότητα συνεχή και αΐδιο».
Ο Πλάτων:
«Ο Θεός αεί γεωμετρεί… Το Ύψιστον Όν, ο Θεός είναι το όντως ον, η όντως ουσία, η Αυτουσία, το πραγματικόν Είναι, το πέραν πάσης ουσίας Αγαθόν.
Το αγέννητον και ανώλεθρον.
Αΐδιον ή αιώνιον, αεί ον, η αΐδιος ουσία…
Το ύψιστον αγαθόν. Σοφώτατον».
Ο Πυθαγόρας:
«Έστι τε Θεός και ούτος πάντων Κύριος…
Ο μεν Θεός είς… αρχάς πάντων, εν ουρανώ φωστήρ, και πάντων πατήρ, νους και ψύχωσις των όλων».
Ο Θαλής ο Μιλήσιος:
«Νούς του κόσμου Θεός… Πρεσβύτατον των όντων Θεός, αγέννητον γάρ, μήτε αρχήν έχον μήτε τελευτήν… Άριστον κόσμος. Ποίημα γάρ Θεού».
Ο Αναξαγόρας λέγει για τον Θεό:
«Πάνσοφος νους… έβαλε σε τάξη τα πάντα και καθόρισε τον τρόπο και τον λόγο της ύπαρξής τους»

Γνώρισα κάποτε στην Θεσσαλονίκη δυο κοπέλες τυφλές. Ήρθαν σε μια ομιλία μου. Στο τέλος με περίμεναν για να με χαιρετήσουν. Δεν είχα δει πιο λαμπερά πρόσωπα, γεμάτα φως και χαρά. Τα έχασα, τι να έλεγα; Δεν χρειάστηκε, η μια έσκυψε στο αυτί και μου λέει, «Μη στεναχωριέσαι πάτερ μου… από την μέρα που έχασα το φως μου βλέπω τον Χριστό…Η τύφλωση πάτερα μου ήταν η πιο μεγάλη ευλογία της ζωής μου...ο Θεός δεν κάνει ποτέ λάθη πάτερ μου...». Σιώπησα. Δάκρυσα, Δοξολόγησα, με είχε συντρίψει η ζωντανή παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Το βράδυ στην προσευχή μου συγκλονισμένος ψέλλισα.. «ποιος ξέρει ή μπορεί να εξηγήσει τα σχέδια σου Κύριε. Ποιος μπορεί αν απαντήσει στις άγνωστες βουλές σου. Είσαι Θεός παράδοξος, Θεός εκπλήξεων, Θεός γεμάτος ανατροπές. Είσαι όλος ένα θαύμα Κύριε, δόξα σοι».

 π.Χαράλαμπος Λίβυος Παπαδόπουλος