Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Κατά τό τελευταῖο χρονικό διάστημα γευθήκαμε τήν πικρία τῆς καταστροφικῆς μανίας τῶν πυρκαϊῶν σχεδόν σέ ὅλα τά μέρη τῆς Χώρας μας καί τῶν πλημμυρῶν στήν Θεσσαλία, πού ἄφησαν δυστυχῶς πίσω τους νεκρούς ἀνθρώπους καί ζῶα, καταστροφή καλλιεργήσιμης γῆς, σπιτιῶν, καί χωριῶν ὁλοκλήρων καί θά ἐπιρρεάσουν ὁλόκληρη τήν Πατρίδα μας σέ πολλά ἐπίπεδα.
Τά φαινόμενα αὐτά, μᾶς ἐξαναγκάζουν νά συνειδητοποιήσουμε πόσο μικροί καί ἀδύναμοι εἴμεθα. Δυστυχῶς, ἐμεῖς, κυρίως ἀπό τόν μεσοπόλεμο καί μετά, μέ τήν ἀνάπτυξη τῆς τεχνολογίας ἀπεκτήσαμε τήν ψευδαίσθηση, ὅτι εἴμεθα παντοδύναμοι καί δέν ἔχομε ἀνάγκη τόν Θεό. Κατά πόσον, ὃμως, μποροῦμε νά ζήσουμε χωρίς Θεό, στηριζόμενοι ἀποκλειστικά στίς δικές μας δυνάμεις καί δυνατότητες, τό βιώνουμε σήμερα τραγικά, βλέποντας μέ ὀδύνη ὃσα ὑπέστημεν.